Vandaag is onze tijd in Mongolië tot een einde gekomen. Om 8 uur precies gingen we met de trein richting Beijing. Een dag van mensen ontmoeten, in de lucht zweven en als een dumpling gestoomd worden.
In tegenstelling tot de reis van Moskou naar Suchabator zaten we nu met 4 personen in de coupé. Onze coupégenoten ware een Duits meisje uit Berlijn en een Chinese man uit een dorpje of stadje nabij Beijing. Na een korte namenuitwisseling begon de trein zich te bewegen richting de Mongolische grens.
Tijdens de treinreis gingen we door de Gobi dessert, een gebied dat gekenmerkt word door zon en leegte. De tempratuur in de trein liep al snel op. Helemaal omdat de ramen in de coupés niet open konden. Dus veel mensen stonden op de gang bij de ramen die wel open konden. Zolang de trein in beweging was, was de tempratuur nog wel prima. Maar eenmaal op de grens hebben we toch zo’n 5 uur lang stilgestaan en liep de tempratuur op tot +30 graden. We werden gestoomd!
Wat veel mensen niet weten is dat de breedte van het Russische en Mongoolse spoor afwijkt van dat van China (en de rest van de wereld), in Rusland en Mongolië zijn de sporen namelijk smaller. De Chinezen hebben hier een oplossing voor bedacht, namelijk; alle treinstellen optillen; van hun wielen af halen; alle wielen wegrollen; nieuwe bredere wielen er onder zetten; de trein weer laten zakken. Heel bijzonder om te zien, zeker omdat wij gewoon in de trein zaten tijdens het wisselen van de wielen.
Eenmaal over de Chinese grens kwam de Chinese man (Lee) helemaal tot leven. Hij dronk, wat we alleen kunnen beschrijven als, Chinese wodka (43%), had noodles gegeten en was bezig met eten van Chinese delicatessen. Hij bood Chris een biertje aan en gaf hem een aantal van deze delicatessen te eten. Waarschijnlijk omdat Chris gedurende de dag snoep, wodka en nog meer snoep had aangeboden, wat hij overigens allemaal afsloeg, iets met Chinees eten is beter en van buitenlands alcohol krijg je koppijn, bleek later.
Het biertje was een TsingTao biertje en de delicatessen o.a. een hardgekookt gepeld eitje waarvan de buitenkant zwart was en gekruide gemberstukken. Een zeer bijzondere ervaring voor Chris. Tegen de tijd dat we eindelijk vertrokken en konden slapen was het alweer 02:00u.
’s Ochtends kwam de conducteur de coupé in gelopen en trok de lakens praktisch onder ons vandaan; het was tijd om wakker te worden. Ook al was het pas 9 uur en lagen de meeste van ons l nog te slapen; schijnbaar hadden ze de lakens al nodig?! Nog 3 uur reden we door het landschap, wat nu al een stuk bewoonder leek, door naar Beijing.
In tegenstelling tot de reis van Moskou naar Suchabator zaten we nu met 4 personen in de coupé. Onze coupégenoten ware een Duits meisje uit Berlijn en een Chinese man uit een dorpje of stadje nabij Beijing. Na een korte namenuitwisseling begon de trein zich te bewegen richting de Mongolische grens.
Tijdens de treinreis gingen we door de Gobi dessert, een gebied dat gekenmerkt word door zon en leegte. De tempratuur in de trein liep al snel op. Helemaal omdat de ramen in de coupés niet open konden. Dus veel mensen stonden op de gang bij de ramen die wel open konden. Zolang de trein in beweging was, was de tempratuur nog wel prima. Maar eenmaal op de grens hebben we toch zo’n 5 uur lang stilgestaan en liep de tempratuur op tot +30 graden. We werden gestoomd!
Wat veel mensen niet weten is dat de breedte van het Russische en Mongoolse spoor afwijkt van dat van China (en de rest van de wereld), in Rusland en Mongolië zijn de sporen namelijk smaller. De Chinezen hebben hier een oplossing voor bedacht, namelijk; alle treinstellen optillen; van hun wielen af halen; alle wielen wegrollen; nieuwe bredere wielen er onder zetten; de trein weer laten zakken. Heel bijzonder om te zien, zeker omdat wij gewoon in de trein zaten tijdens het wisselen van de wielen.
Eenmaal over de Chinese grens kwam de Chinese man (Lee) helemaal tot leven. Hij dronk, wat we alleen kunnen beschrijven als, Chinese wodka (43%), had noodles gegeten en was bezig met eten van Chinese delicatessen. Hij bood Chris een biertje aan en gaf hem een aantal van deze delicatessen te eten. Waarschijnlijk omdat Chris gedurende de dag snoep, wodka en nog meer snoep had aangeboden, wat hij overigens allemaal afsloeg, iets met Chinees eten is beter en van buitenlands alcohol krijg je koppijn, bleek later.
Het biertje was een TsingTao biertje en de delicatessen o.a. een hardgekookt gepeld eitje waarvan de buitenkant zwart was en gekruide gemberstukken. Een zeer bijzondere ervaring voor Chris. Tegen de tijd dat we eindelijk vertrokken en konden slapen was het alweer 02:00u.
’s Ochtends kwam de conducteur de coupé in gelopen en trok de lakens praktisch onder ons vandaan; het was tijd om wakker te worden. Ook al was het pas 9 uur en lagen de meeste van ons l nog te slapen; schijnbaar hadden ze de lakens al nodig?! Nog 3 uur reden we door het landschap, wat nu al een stuk bewoonder leek, door naar Beijing.