Afgelopen woensdag om 5:00u ging onze wekker. Het was weer zover. Tijd om Beijing gedag te zeggen en in de trein te stappen die ons naar Datong zou brengen. Een treinreis van zo’n 7 uur.
Toen we weg gingen zat de coupé meer dan vol. Je kan namelijk ook staplekken kopen. Deze plekken zijn even duur als de goedkope zitplekken, maar de naam zegt het al, je moet de hele rit staan. Tijdens de treinrit gebeurde er niet zoveel. Je schiet door het landschap en stopt op plekken waar je nog nooit van gehoord hebt en bij elke stop stapte er wel een aantal mensen uit. Na een uur of 4 konden we dan ook uitgebreid zitten/liggen op de overgebleven vrije plekken.
Eenmaal in Datong aangekomen regelden we gelijk even de treinkaartjes richting onze volgende bestemming en liepen richting het hostel. We hadden nog geen 100 meter afgelegd en toen kwamen we bij ons eerste obstakel; een grote weg was opengebroken. Gelukkig kun je gewoon over de bouwput lopen tussen de bouwvakkers. Nu viel het ons bij de bouwvakkers niet zo op, want die staren elke vrouw die langs komt na, maar ook toen we de bouwput hadden verlaten werden we constant aangestaard.
Toen we de volgende dag wat meer door de stad liepen viel het nog meer op. Mannen, vrouwen, jong en oud; iedereen zit ons uitgebreid te bestuderen. Nu wilden Chinezen op de Grote muur ook al met ons op de (groeps)foto, maar dit is nog weer een niveautje hoger. Het blijkt dus dat er niet zoveel buitenlandse (en waarschijnlijk nog minder blonde) toeristen in Datong komen. Resultaat is dat mensen gevraagd (soms met een vertaalmachientje op de mobiel) en ongevraagd foto’s van ons maken en ons uitgebreid aanstaren.
In Datong word er veel gebouwd, zo is de gehele stadsmuur weer hersteld en ook de stadkern daar binnen word weer helemaal opnieuw opgebouwd zoals het er vroeger uitgezien zou moeten hebben. Daarnaast zijn er dan ook weer gedeeltes die juist heel modern zijn en waar ze luxe willen uitstralen met dure winkels en grote shoppingmalls. Buiten de stadsmuur zie je nog het oude (en goedkope) Datong; een interessante afwisseling.
Ons hostel zit in een vernieuwde, maar authentiek deel van de stadskern. Omdat dit deel ook pas opgeknapt is zitten ze er nog maar net drie maanden; alles is dus lekker nieuw en schoon. Personeel is vriendelijk en behulpzaam en samen met een andere Chinese jongen hebben we ook de treintickets voor onze vervolgreis al kunnen boeken.
Voor het avondeten werd ons een restaurantje wat verderop in de straat geadviseerd waar je heel lekker zou kunnen eten. Ook hadden ze ons al gewaarschuwd dat er waarschijnlijk een wachtrij was; we gingen er dus al vroeg naar toe. Helaas was 5 uur niet vroeg genoeg, want om 8 uur was er dan eindelijk een plekje voor ons. Gelukkig was het het wachten wel waard!
De inrichting was heel mooi en ook het eten smaakte heerlijk. Wel even wennen waren de koude noedels en spinazie. Daarna kregen we shumai dumplings met verschillende vullingen, van truffels tot rundvlees. Voor het toetje vroegen we nog een keer naar het menu en daar stond een “pie” en “pancakes”, dus daar kozen we maar voor. Echter bleek dit geen toetje maar een pannenkoek gevuld met vlees en twee dikke pannenkoeken zonder iets erbij; deze hebben we maar meegenomen voor het ontbijt, haha! Oh en toen Mars een wijntje bestelde kreeg ze Fenwijn: dit is een klein flesje met 56% alcohol. Oepss.
Toen we weg gingen zat de coupé meer dan vol. Je kan namelijk ook staplekken kopen. Deze plekken zijn even duur als de goedkope zitplekken, maar de naam zegt het al, je moet de hele rit staan. Tijdens de treinrit gebeurde er niet zoveel. Je schiet door het landschap en stopt op plekken waar je nog nooit van gehoord hebt en bij elke stop stapte er wel een aantal mensen uit. Na een uur of 4 konden we dan ook uitgebreid zitten/liggen op de overgebleven vrije plekken.
Eenmaal in Datong aangekomen regelden we gelijk even de treinkaartjes richting onze volgende bestemming en liepen richting het hostel. We hadden nog geen 100 meter afgelegd en toen kwamen we bij ons eerste obstakel; een grote weg was opengebroken. Gelukkig kun je gewoon over de bouwput lopen tussen de bouwvakkers. Nu viel het ons bij de bouwvakkers niet zo op, want die staren elke vrouw die langs komt na, maar ook toen we de bouwput hadden verlaten werden we constant aangestaard.
Toen we de volgende dag wat meer door de stad liepen viel het nog meer op. Mannen, vrouwen, jong en oud; iedereen zit ons uitgebreid te bestuderen. Nu wilden Chinezen op de Grote muur ook al met ons op de (groeps)foto, maar dit is nog weer een niveautje hoger. Het blijkt dus dat er niet zoveel buitenlandse (en waarschijnlijk nog minder blonde) toeristen in Datong komen. Resultaat is dat mensen gevraagd (soms met een vertaalmachientje op de mobiel) en ongevraagd foto’s van ons maken en ons uitgebreid aanstaren.
In Datong word er veel gebouwd, zo is de gehele stadsmuur weer hersteld en ook de stadkern daar binnen word weer helemaal opnieuw opgebouwd zoals het er vroeger uitgezien zou moeten hebben. Daarnaast zijn er dan ook weer gedeeltes die juist heel modern zijn en waar ze luxe willen uitstralen met dure winkels en grote shoppingmalls. Buiten de stadsmuur zie je nog het oude (en goedkope) Datong; een interessante afwisseling.
Ons hostel zit in een vernieuwde, maar authentiek deel van de stadskern. Omdat dit deel ook pas opgeknapt is zitten ze er nog maar net drie maanden; alles is dus lekker nieuw en schoon. Personeel is vriendelijk en behulpzaam en samen met een andere Chinese jongen hebben we ook de treintickets voor onze vervolgreis al kunnen boeken.
Voor het avondeten werd ons een restaurantje wat verderop in de straat geadviseerd waar je heel lekker zou kunnen eten. Ook hadden ze ons al gewaarschuwd dat er waarschijnlijk een wachtrij was; we gingen er dus al vroeg naar toe. Helaas was 5 uur niet vroeg genoeg, want om 8 uur was er dan eindelijk een plekje voor ons. Gelukkig was het het wachten wel waard!
De inrichting was heel mooi en ook het eten smaakte heerlijk. Wel even wennen waren de koude noedels en spinazie. Daarna kregen we shumai dumplings met verschillende vullingen, van truffels tot rundvlees. Voor het toetje vroegen we nog een keer naar het menu en daar stond een “pie” en “pancakes”, dus daar kozen we maar voor. Echter bleek dit geen toetje maar een pannenkoek gevuld met vlees en twee dikke pannenkoeken zonder iets erbij; deze hebben we maar meegenomen voor het ontbijt, haha! Oh en toen Mars een wijntje bestelde kreeg ze Fenwijn: dit is een klein flesje met 56% alcohol. Oepss.