Gelukkig zat er achter ons een Chinese vrouw die een goed woordje Engels sprak. Nadat we duidelijk hadden gemaakt dat wij zowel de pittige als de niet pittige hotpot wilden, lieten we haar het vlees en de groente uitkiezen voor in de hotpot.
Toen de hotpot op een gaspitje op onze tafel stond, samen met al het vlees en de groentes hielp de serveerster met het “bereiden” van het eten. Ze was slim genoeg om 80% van wat we hadden besteld in het niet pittige deel te gooien. De 20% die ze er wel in had gegooid was echt super pittig. Zo pittig, dat alles wat we daarvoor hadden gegeten laffe hap leek, maar we moeten zeggen dat het wel echt lekker was. Zoals voorgaande keren werd ook deze keer na het eten de fooi niet geaccepteerd en gingen we verzadigd terug naar het hostel.
Toen we binnenkwamen werd ons eerst gevraagd of we geknipt wilden worden en dat het ¥48 (€7) zou kosten. Dat leek ons een redelijke prijs maar bleek achteraf heel goedkoop.
Terwijl Mars op een bankje zat te wachten, werd Chris meegenomen om zijn haren te wassen. Dit bleek niet zomaar een wasbeurt, maar een heel wasprogramma. Zijn haar werd eerst twee keer met sop gewassen en toen werd zijn hoofd gemasseerd, ja, gemasseerd. Dit duurde al een goede 30 minuten. Daarna kon Chris in de kappersstoel zitten en werd er geknipt. Na de knipbeurt was Chris al klaar om te gaan en was Mars ook al opgestaan. Te vroeg, want hij mocht weer gaan liggen, om zijn haar nog een keer te wassen met shampoo. Daarna werden zijn haren gedroogd en kon hij weer in de kappersstoel gaan zitten; tijd om het kapsel in model te brengen. Na meer dan een uur waren ze dan toch klaar en kon Chris met een fris kapsel de straat op.
Daarna gingen we weer uit eten, en ja, het was weer eens super pittig ;)