Om half twaalf ’s avonds staan wij voor de Trans Mongolië Express in Moskou. We worden opgewacht door een Chinese conducteur en na een paspoort- en ticketcontrole mogen wij instappen. De trein is een stuk ouder dan de andere treinen waarmee we zover hebben gereisd en de coupés lijken een stukje kleiner. Wij reizen tweede klas en zitten in een vierpersoonscoupé. Wanneer de trein om stipt 23:45u. vertrekt hebben zich nog geen medereizigers bij ons gemeld en we hebben de coupé dus voor ons zelf.
Er worden lakens, dekens en een kussen uitgedeeld en we maken ons “bed” op. De bankjes zijn vrij hard, maar met een extra deken erop slaapt het best goed. Het is alleen wel koud, heel koud. We worden allebei ’s nachts een paar keer wakker en besluiten voor de volgende nacht onze slaapzakken tevoorschijn te halen.
Dag 1
’s Ochtends ontbijten we met een lekker broodje en een warm kopje thee. De Trans Mongolië Express is echt begonnen! We halen onze snacks tevoorschijn en kijken uit het raam. Langzaam trekken de landschappen en de kleine dorpjes aan ons voorbij.
Tegen de middag horen we water druppelen, steeds harder. Chris besluit te gaan kijken en ziet dat er een lekkage op de gang is. Hij meldt dit bij een van de conducteurs en deze probeert de lekkage provisorisch op te lossen. Dit werkt niet echt en al gauw is het tapijt op de gang doorweekt. Bij de volgende stop wordt er dan toch een oplossing gevonden (of is de verwarmingsbuis helemaal leeg) want het lekken is gestopt.
Voor het avondeten besluiten we naar de restauratiewagon te gaan. Dit is vijf wagons lopen en een heel avontuur met een constant schommelende trein. Het menu dat we van (voor het gemak noemen we haar) Olga kregen was verrassend uitgebreid. Te goed om waar te zijn; er bleken maar twee soepen en één hoofdgerecht beschikbaar te zijn. Na twee zoute kopjes kippensoep en 8 euro armer kwamen we tot de conclusie dat we maar eens moeten kijken wat ze op de perrons verkopen.
Dag 2
We hadden van tevoren gelezen dat er op alle stations vele Russische vrouwtjes met lekkernijen rondlopen en wilden daar dan ook ons ontbijtje halen. Helaas, bij onze eerste stop die dag zagen wij niets van dit en liepen maar naar de kiosk. De kiosken op de stations zijn vooral volgeladen met noedels, chips en frisdranken. Voor het ontbijt hebben we twee worstenbroodjes en een enorme cupcake kunnen inslaan; ze smaakten goed.
Door de slaapzakken hadden we vannacht lekker geslapen. Na nog een wandeling door de trein kwamen we er achter dat de eerste klas coupés wel warm gestookt worden. We zagen ook dat de trein erg leeg was en dat er zo te zien vooral veel toeristen meereisden. Verhalen over dronken Russen of Mongoolse handelaren hebben wij dan ook niet. Gelukkig bleek bij onze stop ’s avonds dat het verhaal van de Russische vrouwtjes met eten wel waar was, want warempel, daar stonden ze ons op te wachten!
Ze hadden vooral veel broodjes en hele vissen. De vis durfden we niet aan, dus gingen we voor de broodjes. De meeste broodjes zijn gevuld, maar je kunt aan de buitenkant niet zien wat er in zit en vragen heeft ook geen zin want ze spreken geen woord engels. Russisch roulette met broodjes. We kochten een groot stuk brood dat gevuld bleek te zijn met vlees (lekker!!) en twee soort van grote oliebollen voor het ontbijt.
Dag 3
We dachten dat de oliebollen hetzelfde zouden zijn als de zoete oliebollen die we in de trein naar Moskou kregen. Bij het ontbijt bleek echter dat de ene oliebol gevuld was met aardappel en de andere met ui. Gelukkig hadden we ook nog wat yoghurt en bananen kunnen inslaan!
Het word steeds warmer in de trein en waar we eerst nog in onze slaapzakken moesten duiken zitten we nu in onze korte brokken met het raam open. We kijken uit het raam en eten van de vele snacks.
Als we ons ’s avonds te goed doen aan een bakje noedels komt de conducteur (net zoals de vorige avond) met een grote fles bier naar ons toe. Hij beweegt de fles naar ons toe met een grote glimlach en de woorden: “Nice. Cold beer. Chinese!!”. We weten niet of hij de fles probeert te verkopen of gewoon weggeeft, maar we slaan het aanbod af. We hebben namelijk zelf ook nog wodka. Dit werd aangeraden om vrienden te maken met je coupegenoten. Sinds we geen coupegenoten hebben zijn we tot diep in de avond, onder het genot van een wodkaatje, maar heel erg bevriend geraakt met elkaar ;).
Ook is het elke avond weer even rekenen, hoe laat het nu eigenlijk lokaal is. Op stations wordt namelijk altijd Moskou tijd aangegeven. We al zoveel tijdzones doorgereisd dat het hier vijf uur later is dan in Moskou en 6 uur later dan in Nederland. Om jetlag zoveel mogelijk te vermeiden proberen we ons een beetje aan te passen aan de nieuwe tijden. We doen dus een poging om tegen 6 uur Nederlandse tijd te gaan slapen; dit is lastig!
Dag 4
Hoewel we de deur ’s nachts op slot hadden gedaan komt ’s ochtends vroeg de conducteur onze coupe binnenlopen met treintickets (wij denken de verkeerde), in het Chinees of Russich (?) pratend en gebarend dat we de trein uit moeten. Mars probeert uit te leggen dat we pas in Suchebator er uit moeten en wijst dit aan op de reispapieren, maar de conducteur herhaald gewoon Suchebator en blijft gebaren dat we de trein uit moeten. Inmiddels is Chris (de diepe slaper) ook een beetje ontwaakt en geeft ook aan dat we er pas vanavond uit moeten. De conducteur loopt verdwaasd weg en we horen verder niets meer, maar de trein vertrekt veel te laat van het station in Irkutsk.
Chris valt meteen weer in slaap en Mars lukt het uiteindelijk ook om weer in slaap te komen. Wanneer we wakker worden rijden we langs het Baikailmeer en ontbijten met een prachtig uitzicht. Het zonnetje schijnt alweer fel en de ramen gaan lekker open! Het wordt zelf zo warm dat we de ventilator in onze coupe aanzetten en zo nu en dan naar de schaduwkant van de trein vluchten.
Er worden lakens, dekens en een kussen uitgedeeld en we maken ons “bed” op. De bankjes zijn vrij hard, maar met een extra deken erop slaapt het best goed. Het is alleen wel koud, heel koud. We worden allebei ’s nachts een paar keer wakker en besluiten voor de volgende nacht onze slaapzakken tevoorschijn te halen.
Dag 1
’s Ochtends ontbijten we met een lekker broodje en een warm kopje thee. De Trans Mongolië Express is echt begonnen! We halen onze snacks tevoorschijn en kijken uit het raam. Langzaam trekken de landschappen en de kleine dorpjes aan ons voorbij.
Tegen de middag horen we water druppelen, steeds harder. Chris besluit te gaan kijken en ziet dat er een lekkage op de gang is. Hij meldt dit bij een van de conducteurs en deze probeert de lekkage provisorisch op te lossen. Dit werkt niet echt en al gauw is het tapijt op de gang doorweekt. Bij de volgende stop wordt er dan toch een oplossing gevonden (of is de verwarmingsbuis helemaal leeg) want het lekken is gestopt.
Voor het avondeten besluiten we naar de restauratiewagon te gaan. Dit is vijf wagons lopen en een heel avontuur met een constant schommelende trein. Het menu dat we van (voor het gemak noemen we haar) Olga kregen was verrassend uitgebreid. Te goed om waar te zijn; er bleken maar twee soepen en één hoofdgerecht beschikbaar te zijn. Na twee zoute kopjes kippensoep en 8 euro armer kwamen we tot de conclusie dat we maar eens moeten kijken wat ze op de perrons verkopen.
Dag 2
We hadden van tevoren gelezen dat er op alle stations vele Russische vrouwtjes met lekkernijen rondlopen en wilden daar dan ook ons ontbijtje halen. Helaas, bij onze eerste stop die dag zagen wij niets van dit en liepen maar naar de kiosk. De kiosken op de stations zijn vooral volgeladen met noedels, chips en frisdranken. Voor het ontbijt hebben we twee worstenbroodjes en een enorme cupcake kunnen inslaan; ze smaakten goed.
Door de slaapzakken hadden we vannacht lekker geslapen. Na nog een wandeling door de trein kwamen we er achter dat de eerste klas coupés wel warm gestookt worden. We zagen ook dat de trein erg leeg was en dat er zo te zien vooral veel toeristen meereisden. Verhalen over dronken Russen of Mongoolse handelaren hebben wij dan ook niet. Gelukkig bleek bij onze stop ’s avonds dat het verhaal van de Russische vrouwtjes met eten wel waar was, want warempel, daar stonden ze ons op te wachten!
Ze hadden vooral veel broodjes en hele vissen. De vis durfden we niet aan, dus gingen we voor de broodjes. De meeste broodjes zijn gevuld, maar je kunt aan de buitenkant niet zien wat er in zit en vragen heeft ook geen zin want ze spreken geen woord engels. Russisch roulette met broodjes. We kochten een groot stuk brood dat gevuld bleek te zijn met vlees (lekker!!) en twee soort van grote oliebollen voor het ontbijt.
Dag 3
We dachten dat de oliebollen hetzelfde zouden zijn als de zoete oliebollen die we in de trein naar Moskou kregen. Bij het ontbijt bleek echter dat de ene oliebol gevuld was met aardappel en de andere met ui. Gelukkig hadden we ook nog wat yoghurt en bananen kunnen inslaan!
Het word steeds warmer in de trein en waar we eerst nog in onze slaapzakken moesten duiken zitten we nu in onze korte brokken met het raam open. We kijken uit het raam en eten van de vele snacks.
Als we ons ’s avonds te goed doen aan een bakje noedels komt de conducteur (net zoals de vorige avond) met een grote fles bier naar ons toe. Hij beweegt de fles naar ons toe met een grote glimlach en de woorden: “Nice. Cold beer. Chinese!!”. We weten niet of hij de fles probeert te verkopen of gewoon weggeeft, maar we slaan het aanbod af. We hebben namelijk zelf ook nog wodka. Dit werd aangeraden om vrienden te maken met je coupegenoten. Sinds we geen coupegenoten hebben zijn we tot diep in de avond, onder het genot van een wodkaatje, maar heel erg bevriend geraakt met elkaar ;).
Ook is het elke avond weer even rekenen, hoe laat het nu eigenlijk lokaal is. Op stations wordt namelijk altijd Moskou tijd aangegeven. We al zoveel tijdzones doorgereisd dat het hier vijf uur later is dan in Moskou en 6 uur later dan in Nederland. Om jetlag zoveel mogelijk te vermeiden proberen we ons een beetje aan te passen aan de nieuwe tijden. We doen dus een poging om tegen 6 uur Nederlandse tijd te gaan slapen; dit is lastig!
Dag 4
Hoewel we de deur ’s nachts op slot hadden gedaan komt ’s ochtends vroeg de conducteur onze coupe binnenlopen met treintickets (wij denken de verkeerde), in het Chinees of Russich (?) pratend en gebarend dat we de trein uit moeten. Mars probeert uit te leggen dat we pas in Suchebator er uit moeten en wijst dit aan op de reispapieren, maar de conducteur herhaald gewoon Suchebator en blijft gebaren dat we de trein uit moeten. Inmiddels is Chris (de diepe slaper) ook een beetje ontwaakt en geeft ook aan dat we er pas vanavond uit moeten. De conducteur loopt verdwaasd weg en we horen verder niets meer, maar de trein vertrekt veel te laat van het station in Irkutsk.
Chris valt meteen weer in slaap en Mars lukt het uiteindelijk ook om weer in slaap te komen. Wanneer we wakker worden rijden we langs het Baikailmeer en ontbijten met een prachtig uitzicht. Het zonnetje schijnt alweer fel en de ramen gaan lekker open! Het wordt zelf zo warm dat we de ventilator in onze coupe aanzetten en zo nu en dan naar de schaduwkant van de trein vluchten.