Foto´s behorende bij het blog van 8/6/2016 - Copacabana
Het is ons gelukt om de foto´s te redden. Er bleek een virus op de SD kaart te zitten. Hierbij de foto´s van onze vierdaagse toch door de Salar de Uyuni. Blog van 25/5/2016. De Copacabana; bekend om zijn heerlijke temperaturen, zee en strand. Tenminste, de andere Copacabana, die in Brazilië. De Copacabana in Bolivia staat bekend om het hoogste meer op aarde; het Titicaca meer.
Onze eerste dag hier hebben we het stadje verkend. Als eerst gingen we naar de enorme kathedraal in Moorse stijl, om daarna een wandeling langs het water te maken. Omdat het hier erg toeristisch is kan je 's avonds relaxt aan het water zitten of in één van de vele restaurantjes heerlijk eten. Een dikke plus. De volgende dag bezochten we Isla del Sol (eiland van de zon). Na anderhalf uur varen kwamen we aan op het eiland. Onze eerste stop was een ruïne. Een overblijfsel van hoe mensen vroeger op het eiland woonden. Daarna hebben we een stukje gewandeld. Hoewel het maar een paar km was, was het heuvel op en op deze hoogte een flinke klim. Buiten adem kwamen we dan ook bij Yumani (een klein dorpje op het eiland) aan. Hier hadden we een prachtig uitzicht over het meer en de met sneeuw bedekte bergtoppen in de verte. Dit was de wandeling meer dan waard! Om half 4 pakten we de boot terug naar Copacabana. Hier kochten we eerst bustickets naar Peru om daarna een hapje te eten (oftewel de lekkerste maaltijd in lange tijd) en in bed neer te ploffen. Welterusten. Na een busrit van 12 uur kwamen we aan in de hoogste hoofdstad ter wereld; La Paz. Na een korte taxirit en een uitgebreid ontbijt konden we inchecken en deden we de rest van de dag niet zoveel. Een beetje ons wijkje verkennen en eten in een hip restaurantje.
De volgende dag verkenden we La Paz uitgebreider. In tegenstelling tot Sucre is La Paz relatief nieuw, dit betekend dat de gebouwen minder mooi zijn en dat er ook minder te doen is. Voor ons niet zo heel slecht omdat we het lekker rustig aan konden doen, wat een plus is op deze (3800m) hoogte. De hoogtepunten van La Paz waren de San Francisco Kerk en El Alto. El Alto is een wijk van La Paz dat nog een stukje hoger ligt, namelijk op 4000m. Hier vandaan heb je een prachtig uitzicht over La Paz en zie je hoe de stad over de berg heen golft. Misschien nog wel bijzonderder is hoe je bij El Alto komt; per kabelbaan. Dit is een lokale wijze van transport die in het hoge La Paz veel gebruikt wordt. De laatste dag nemen we een taxi naar de begraafplaats. Klinkt gek, maar hier vertrekken de bussen naar Copacabana... Zaterdag
We nemen de bus naar de constitutionele hoofdstad van Bolivia; Sucre. Bij aankomst vinden we een leuk hostel met een privèkamertje & eten 's avonds bij een vegetarisch restaurantje. Zondag Na de drukte van de afgelopen dagen, doen we het vandaag lekker rustig aan. 's Middags worden we door de familie uitgenodigd om de 14e verjaardag van hun zoon mee te vieren. We gaan lekker in de binnentuin van het hostel BBQ'en & eten een bijzondere verjaardagstaart. In ruil moeten we dan wel een Nederlands verjaardagsliedje zingen... Maandag Vandaag word Mars niet helemaal fit wakker en we besluiten na het eten nog even een boekje te lezen op de kamer. 's Middags nemen we voor €2,- een driegangenlunch bij het hostel; ja, Bolivia is goedkoop. Na de lunch lopen we nog even door het prachtige witte stadje en gaat Chris nogmaals op zoek naar schoenen; helaas niets gevonden. Aan het einde van de middag proberen we ook nog een keer een blog te plaatsen, maar helaas de foto's komen niet op de computer. Nouja, dan sluiten we maar weer af met een heerlijke maaltijd! Dinsdag Vandaag word ook Chris niet helemaal fit wakker. We ontbijten wat later, eten een paar stukken fruit en nemen een lekkere douche. Dan besluiten we nogmaals het internetcafe te proberen; helaas nog geen foto's. Dan maar door naar het "25 Mei plein"; het hart van Sucre. Een prachtig groot plein omgeven door grote witte koloniale gebouwen. Hier gaan we lekker lunchen. Chris neemt Taco's met een citroensapje en Mars gaat voor een broodje kaas & avocado met een papayasapje. Daarna bezoeken we het "Huis van de vrede", waar we meer leren over de geschiedenis van Bolivia. Daarna nog even het Etnisch Folkorisch museum bezocht voor een griezelige expositie van maskers en toen nog even langs de San Franciscus kerk! Woensdag Vandaag hebben we een boekje gelezen. Donderdag Mars wordt snipverkouden wakker, aaargh!.. In slakkentempo lopen we (net zoals de lokale bevolking) door de stad. Het blijkt de enige manier om zonder ademnood op deze hoogte wat te kunnen doen. 's Ochtends bezoeken we een parkje met een mini Eiffeltoren. 's Middags lunchen we weer bij ons favoriete vegetariaanse restaurantje en daarna wandelen we een enorme berg op naar het museum van de inheemse kunsten. Hier leren we veel over de verschillende kledingstijlen in Bolivia. Daarna lopen we nog een klein stukje verder naar HET uitzichtpunt van Sucre. Vrijdag Nadat we hebben uitgecheckt bij het hostel, kopen we eerst buskaartjes. Daarna gaan we de hele dag in een cafeetje een boekje lezen voordat we 's avonds op de bus stapten naar La Paz, de grootste en belangrijkste stad van Bolivia. P.S. Nog steeds ff wachten op de foto's... Deze stad draait maar om één ding, mijnbouw. Van de vroegere Spaanse kolonisten tot de huidige "zzp'ers". Elke dag riskeren duizenden mijnwerkers hun gezondheid voor de waardevolle mineralen die in de bergen zitten. En hoe kan je dat nou beter begrijpen dan zelf de mijn in te gaan.
Onze mijntour begon met shoppen. Omdat de mijnen die we bezochten nog in gebruik zijn is het een vriendelijk gebaar om wat voor de mensen mee te nemen (in ruil voor hun verhaal en foto's). Wat namen we mee? Frisdrank, cocabladeren, 96% alchohol en dynamiet. Ja dynamiet. Nee echt, dynamiet. Dat spul dat boem doet, dynamiet. D-Y-N-A-M-I-E-T. Zoals je zult begrijpen waren we nogal onder de indruk dat we voor €3,- een staaf dynamiet, 3-min lont/ontsteker en een zakje met explosieversterker konden kopen. Even tussendoor, aan Mars werd nog gevraagd hoe de relatie met haar schoonmoeder was.... Mama, mocht je ooit een kado van Mars krijgen en het rookt... NIET AANNEMEN :) Hahaha Terug naar de tour. Onze volgende stop was een magazijn, hier trokken we mijnwerkerskleren aan, incl. helm en lamp, en kochten we bandana's tegen de stof. Daarna gingen we door naar een verwerkingsplantage, waar ons werd uitgelegd hoe ze de mineralen zoals zilver, tin, zink etc. uit het steen halen, voordat we doorreden naar de mijn. Onze tijd in de mijn was avontuurlijk en zeker niet voor mensen die bang aangelegd zijn. Hieronder de redenen waarom:
En oja, het is een mijn, met alle gevaren vandien. Het zal je misschien verrassen maar het was erg bijzonder, misschien wel zo bijzonder als de zoutvlakte! We zagen echte mijnwerkers aan het werk en kregen erg veel te horen over de geschiedenis van de mijn. Welke mineralen ze delven, wat mijnwerkers verdienen (meer dan meeste mensen in Bolivia, maar ze worden vaak niet ouder dan 50) en dat er zo'n 8 miljoen mensen zijn gestorven in en door het werken in de mijn. Het was voor ons een echte eye-opener. Iets dat we niet snel zullen vergeten en we waren dan ook echt opgelicht dat we na 2 uur weer buiten in de frisse lucht stonden. Slecht nieuws: we krijgen de foto´s niet van de camera op de pc / het blog Om het mooiste natuurlijke verschijnsel van Bolivia te zien kozen we voor een 4-daagse tour met Torre Tours.
Dag 1 Om half 7 gaat onze wekker. Tijd om te ontbijten en onze tassen in te pakken. Daarna lopen we naar de auto toe. Hier staan Primo (de driver/gids) en Liss (de kok) al klaar. Snel de tassen op het dak en even later verschenen Lynn en Maaike (onze twee Nederlandse reisgenoten) ook. Nog een paar stops in Tupiza voor wat boodschapjes en toen begon de tour echt. Zodra we de stad uitreden veranderde het landschap in grote rode rotsen, uitgestrekte velden met "trol-bosjes" en zagen we vele lama's en struisvogels. Daarnaast stegen we ook erg snel; van 2950m in Tupiza naar 4200m voor onze eerste stop; de ruïnes. Deze ruïnes vormden eerst een dorp van mijnwerkers maar fungeert nu alleen als geschiedenis les. Daarna reden we door meerdere kleine dorpjes (max. 80 inwoners) om uiteindelijk bij onze slaapplek uit te komen. En wat werd het koud! We waren blij dat we een slaapzak mee hadden (naast de drie dekens die al op de bedden lagen) en nog wat warme kleren gekocht hadden. Dag 2 Vandaag ging de wekker weer om half 7. Helaas werd Mars niet helemaal lekker wakker. Het zal een combinatie van extreme hoogte en extreme kou zijn geweest (gelukkig word het beter zodra het zonnetje begint te schijnen). Na het ontbijt begon het avontuur en verkenden we de gekleurde meren van Bolivia. Eén van de meer interessantere meren was het zwavel meer. Niet om de geur maar omdat Chris er doorheen zakte. Wat leek op vaste land was dat niet. Afijn, gelukkig had Chris zijn zwembroek en slippers mee en kon hij zich even omkleden achter de auto. Met Chris in zijn nieuwe outfit reden we door naar een mini-woestijn en een Kobalt (lees vel blauw) meer met op de achtergrond een vulkaan. Daarna was het tijd om op te warmen in een warmwaterbron (35°C). Eenmaal opgewarmd was het tijd voor de lunch. Daarna reden we door naar geisers en uiteindelijk naar een rood-oranje meer met flamingo's! Dag 3 Vandaag was de minst bijzondere van de 4 dagen. Waar dag 1 vol spanning zit en dag twee vol verwondering, is dag drie meer een tussendag naar dag 4. Betekend dat dan dat we niks hebben gezien? Nee, we hebben best wel wat gezien maar veel leek op hetgeen dat we gisteren ook hadden gezien. Al waren er wel een paar uitzonderingen. Zo zagen we o.a. vulkanische stenen in allerlei bijzondere vormen, een kleine Salar de Uyuni, nog meer flamingo's en sliepen we in een zouthotel... Het zouthotel ligt aan de Salar de Uyuni (waar we morgen heen gaan) en is gebouwd met blokken zout. Niet alleen dat, de bedden, tafels en stoelen en de vloer bestonden ook uit zout. Een erg bijzondere ervaring! Dag 4 Vandaag was het dan eindelijk zover, na drie dagen voorspel was het tijd voor het hoogtepunt. We begonnen met de zonsopgang. Dit betekende dat de wekker om 5 uur ging en we al snel richting de zoutvlaktes reden. Omdat het in het begin zo donker is heb je geen idee hoe groot de zoutvlakte is. Maar dan langzaam maar zeker, met de opkomende zon, strekt het witte vlak voor je uit. En het is immens, gigantisch, wit, vlak, apart, bijzonder. Met de opgekomen zon rijden we richting een stukje land in een witte zee, ook wel cactus eiland genoemd. Hier wandelen we een klein beetje en ontbijten we. Daarna rijden we verder over de zoutvlakte. Na een half uurtje maken we "loco" foto's en bezoeken we een ander zouthotel. Dan is ons bezoek aan de Salar ten einde en rijden we via een treinkerkhof naar Uyuni. Hier worden we afgezet bij het hotel, doen we even een middagdutje en verkennen daarna het kleine stadje. ´s Avonds proberen we een lekker stukje lama-vlees; het was goed gekruid en smaakte heerlijk, maar zou zo een stukje rund kunnen zijn geweest; een wat droger stukje vlees. Slecht nieuws: we krijgen de foto´s niet van de camera op de pc / het blog |
Updates |