De eerste visums zijn geregeld! De landen die we de eerste maand gaan bezoeken zijn Denemarken, Zweden, Finland, Rusland, Mongolië en China. Voor de Scandinavische landen en Mongolië hebben we geen visum nodig, maar voor Rusland en China wel. De visums voor deze landen moeten we van tevoren regelen; voor Rusland voor de periode dat we de TransSiberië Express volgen en voor China willen we een visum voor 60 dagen i.v.m. Tibet. Het regelen van deze visums blijkt lastig want je moet uitnodigingen, tickets en hotelbewijzen hebben voor de gehele duur van je visum. Omdat we het erg druk hebben besluiten we om de visums via een visumbureau te regelen. Dit gaat allemaal erg makkelijk en super snel, maar we zijn helaas wel bijna 500 euro lichter.
Omdat we hebben gelezen dat het visum voor India lastig kan zijn besluiten we dit ook meteen te willen regelen. Helaas kan het visumbureau dit niet voor ons doen want je moet langsgaan bij de Indiase ambassade voor vingerafdrukken. We vragen dit visum dus zelf aan en doorlopen alle stappen; zo moeten we online allerlei vragen beantwoorden, formulieren invullen en informatie opsturen. Wanneer we dit allemaal gedaan hebben mogen we een afspraak maken. Helaas blijkt er erg weinig plek te zijn en zien we nog 1 plekje waarmee we op tijd ons visum kunnen ontvangen. We besluiten te reserveren en ’s maandags op te bellen of we met z’n tweeën op de afspraak mogen komen. Helaas krijgen we de ambassade pas op dinsdag aan de telefoon; deze keer word ons verteld dat we in Den Haag gewoon zonder afspraak mogen langskomen (ook al staat dit nergens vermeld). We zijn dus meteen de auto in gestapt en naar Den Haag geracet. Voor India moet je een speciaal formaat pasfoto hebben, dus we hebben deze nog even snel laten maken voor een schandalig bedrag van €30, maar mooi alles nog gered en op tijd bij de ambassade. Na een uurtje wachten zijn we dan aan de beurt en met vijf minuten staan we weer buiten; zonder visum! Een standaard visum blijkt voor 3 maanden te zijn en wij zijn dan nog niet in India, dus willen een visum voor 6 maanden. Voor dit “speciale” visum moet je een gemotiveerde brief en allerlei bewijzen aanleveren; maar de dame kon ons 100% garanderen dat dit een verspilling van ons geld zou zijn. We zullen dus in China of Nepal moeten proberen een visum te krijgen!
Omdat we hebben gelezen dat het visum voor India lastig kan zijn besluiten we dit ook meteen te willen regelen. Helaas kan het visumbureau dit niet voor ons doen want je moet langsgaan bij de Indiase ambassade voor vingerafdrukken. We vragen dit visum dus zelf aan en doorlopen alle stappen; zo moeten we online allerlei vragen beantwoorden, formulieren invullen en informatie opsturen. Wanneer we dit allemaal gedaan hebben mogen we een afspraak maken. Helaas blijkt er erg weinig plek te zijn en zien we nog 1 plekje waarmee we op tijd ons visum kunnen ontvangen. We besluiten te reserveren en ’s maandags op te bellen of we met z’n tweeën op de afspraak mogen komen. Helaas krijgen we de ambassade pas op dinsdag aan de telefoon; deze keer word ons verteld dat we in Den Haag gewoon zonder afspraak mogen langskomen (ook al staat dit nergens vermeld). We zijn dus meteen de auto in gestapt en naar Den Haag geracet. Voor India moet je een speciaal formaat pasfoto hebben, dus we hebben deze nog even snel laten maken voor een schandalig bedrag van €30, maar mooi alles nog gered en op tijd bij de ambassade. Na een uurtje wachten zijn we dan aan de beurt en met vijf minuten staan we weer buiten; zonder visum! Een standaard visum blijkt voor 3 maanden te zijn en wij zijn dan nog niet in India, dus willen een visum voor 6 maanden. Voor dit “speciale” visum moet je een gemotiveerde brief en allerlei bewijzen aanleveren; maar de dame kon ons 100% garanderen dat dit een verspilling van ons geld zou zijn. We zullen dus in China of Nepal moeten proberen een visum te krijgen!