Toen we om 6:00u. uit Sertar vertrokken was er geen vuiltje aan de lucht, de bus zag er netjes uit (beter dan eerdere bussen), we vertrokken op tijd en hadden aardig wat snacks voor onderweg. Helaas ging het binnen 2,5 uur alweer mis.
We waren nog niet helemaal in slaap gevallen toen onze bus tot stilstand kwam. De andere bussen (we waren in een colonne van drie vertrokken) stonden ook stil. We hebben geen idee wat ze uiteindelijk allemaal gedaan hebben (Chris zag dat ze de regelaar van de luchtvering van de linker achterband aan het lijmen waren, en daarna weer al het lijn eraf haalden) maar uiteindelijk duurde het 1,5 uur voordat we weer vertrokken. De bus stopte nog twee keer (om vervolgens kort daarna weer door te rijden) voordat we het volgende probleem op onze weg tegen kwamen, letterlijk.
Een vrachtwagen met aanhanger stond namelijk stil op de weg. En op deze weg betekende dat het verkeer van beide kanten geen kant op kon. Dit duurde ook weer met gemak een half uurtje/drie kwartier voordat ze besloten de vrachtwagen een klein stukje door te laten rijden zodat het verkeer er één voor één langs kon.
Daarbij komt dan ook nog eens dat vandaag de eerste vakantiedag is voor veel Chinezen en daardoor sta je op bepaalde delen zelfs om 22:00u. nog in de file. Zo kwam het dus dat we om 00:15u. pas in Chengdu aankwamen, moe en bekaf. En dan hebben we nog niet eens uitgelegd waarom we in een 24/7 boekenwinkel hebben geslapen.
Dit vonden wij nogal bizar en dus vroegen wij of Fang Mi even wou bellen met de Chinese hulplijn van booking.com (waar we onze boeking hadden gedaan). Na een kort gesprek tussen Fang Mi en de hulplijn hing Fang Mi op en gebaarde hij, ze hebben geen bedden. Daar begrepen wij dus niks van, tijd om zelf te bellen (met de internationale hulplijn) via Skype.
Chris kreeg een vrouw aan de lijn en legde de situatie uit. Toen gaf zij aan dat onze boeking 5 min geleden was geannuleerd door ons. Ergens tijdens het gesprek van Fang Mi en de hulplijn is de boel geannuleerd (iets wat wij natuurlijk niet wilde en ik me niet kan voorstellen dat Fang Mi uit zichzelf zou doen, maar dat terzijde). De vrouw gaf toen aan, boek nog een keer bij hetzelfde hostel en bel dan nog een keer naar de internationale hulplijn zodat zij het kunnen bevestigen. Zo gezegd zo gedaan.
Chris weer bellen naar de hulplijn, en hij kreeg deze keer een man aan de lijn. Na de situatie uitgelegd te hebben ging de man er achteraan om de boel bevestigd te krijgen. Dit deed hij dan ook, hij gaf aan dat het eerdere onderhoud tussen ons en het hostel (van we hebben geen bedden voor jullie) een misverstand was. Mooi dachten wij, dan is dat geregeld.
Nou mooi niet dus.
Toen wij in Chengdu aankwamen, pakten we de taxi maar konden we het hostel niet vinden (dit hebben jullie eerder gehoord ;)). Net zoals de vorige keer gingen we maar in, wat leek een café maar achteraf een 24/7 boekenwinkel was, vragen om hulp. Die kregen we ook, een Chinees meisje ging voor ons bellen met het hostel om de route te vragen. Wat het meisje vertelde was exact hetzelfde als de eerdere e-mail die we hadden gekregen “wij hebben geen reservering, wij hebben geen bedden”. Tijd om via Skype booking.com weer te bellen. Het was inmiddels al 01:30u. en we waren al aardig moe na 19 uur in de bus.
Chris kreeg weer een man aan de lijn, een andere deze keer. Na de situatie uitgelegd te hebben zei hij “maar het is nu na twaalven en het inchecken was tot 20:00u.”. “Dat klopt” zei Chris, “Daarom hebben we de e-mail gestuurd waarin we vertellen dat we later komen”. Waarop de jongen zei “Ja maar dat geldt niet voor de nieuwe boeking, maar voor de oude”. Klaarblijkelijk hadden we met de nieuwe boeking een exact hetzelfde e-mailtje moeten sturen met “we komen later”. “Want nu hebben we niet echt een poot om op te staan”, gaf de jongen aan. Helaas pindakaas.
En dat bleek ook, want nadat hij aangaf dat hij 30 minuten per klacht/probleem/punt had en terug zou komen met meer informatie, hebben we tot op heden niets meer gehoord.