Vandaag gingen we terug naar Kathmandu. Omdat er geen vast schema van bussen is besloten we maar gewoon rustig te gaan ontbijten. Daarna liepen we naar het centrale vertrekpunt van Nagarkot. Toen we in de bus stapten was het nog redelijk rustig en konden we naast elkaar zitten.
We moesten nog wel even wachten, bussen gaan namelijk niet weg voordat ze vol zijn. Toen alle zitplekken vol waren en elke andere centimeter gevuld was met staande mensen, de rest op het dak zat (samen met 3 geiten), was het 45 minuten later en gingen we op weg. Hetzelfde gebeurde in Bhaktapur (onze overstaphalte), we konden gelukkig zitten (met enig zuurstoftekort) en niet veel later vertrok de stampvolle bus.
Eenmaal in Kathmandu aangekomen aten we een hapje en gingen we shoppen. Mars is onderweg her en der wat spulletjes kwijtgeraakt (inclusief mooie sjaal, snik snik) en kan wel wat nieuwe kleren gebruiken. Helaas konden we niets vinden. Het toeristische wijkje Thamel, waar wij verblijven, heeft alleen hippie / new age kleding. Leuk voor bomenknuffelaars, maar Chris krijgt er bijna een allergische reactie van.
Toen we ’s avonds terug liepen naar het hotel was het erg donker op de straten en moesten we ons mobieltje als zaklantaarn gebruiken. Dit is niet heel gek, want in Nepal is er gewoonweg niet altijd stroom. Voor elk deel in Kathmandu is er op andere tijden stroom aanwezig. Sommige hotels/ restaurantjes hebben nog wel een extra stroomgenerator, maar drie keer raden, deze draait op diesel… Gelukkig is er wel bekend wanneer er stroom is en kun je het opladen van je spulletjes enigszins plannen.
Donderdag
Jeeeeeeh, ons visum voor India is goedgekeurd! Toen we bij het Indiase visumbureau aankwamen, hoefden we alleen even ons paspoort af te geven, zodat we deze de volgende dag met visum kunnen ophalen. Dit ging een stuk makkelijker dan de horrorverhalen die we online hebben gelezen.
Hierna liepen we, een stukje vrolijker, richting de Kathmandu Mall voor de tweede ronde shoppen. Volgens het internet zou de mall “westerse” kleding hebben voor lage prijzen. Deze claim bleek helemaal waar. Winkel naar winkel met kleding dat je ook in Nederland zou kunnen vinden, maar voor veel lagere prijzen, waarna de verkoper er vaak nog even bij komt staan om te zeggen dat er nog wel meer van de prijs af kan. Opvallend is dat er enorm veel winkels met herenkleding zijn. Mars kon dan ook helaas niet slagen en we liepen maar weer richting hotel. Hierbij kwamen we door een ander gedeelte van de stad waar alle locals leken te shoppen. Toch maar weer de winkeltjes in en deze keer vond Mars in ieder geval 1 korte en 1 lange broek.
Daarna liepen we nieuwsgierig de winkeltjes in met echte traditionele kledij (men loopt hier veelal in een soort lange jurk/sarong of een soort lang wijd hemd over een wijde broek en bijpassende sjaal in felle kleuren). Helaas, veel van dit soort winkels verkopen alleen de stof. Daarna moet het nog op maat gemaakt worden. Dit duurt zo’n 3 dagen en zoveel tijd hebben we niet meer in Kathmandu, misschien dat we het nog in Pokhara proberen. Na deze shopsessie was het tijd voor lunch en cultuur gemixt met natuur.
Nepalezen zijn fantastische koks, niet alleen is het lokale eten erg lekker, ook de gerechten uit andere landen smaken erg goed. Voor de lunch aten we bij een bakkertje dat broodjes uit verschillende delen van de wereld maakt, zie foto’s.
Toen we ons buikje rond hadden gegeten gingen we richting Swayambhunath, ook wel de Apentempel genoemd. Hiervoor moesten we eerst een heuvel beklimmen en daarna nog 365 treden op. Eenmaal boven stond het zweet op ons voorhoofd. De tempel zelf stelt niet zo veel voor en is door de aardbeving deels vernield, maar het uitzicht over de stad is adembenemend. Je ziet een paar aapjes bij de tempel, maar de meeste kom je tegen als je weer naar beneden loopt. Toen we er een aantal de bossen involgden zagen we er steeds meer en meer. Helaas werd het al donker, en na een paar foto’s te hebben gemaakt, keerden we terug naar de stad.