Toen we onze check-in balie hadden gevonden stond er al een kleine rij. En deze rij werd gedurende het wachten alleen maar langer en langer. Tot, tegen een uurtje of 8, ze besloten de bali’s te bemannen. Na een half uur hadden we onze tassen ingecheckt, onze tickets gekregen en konden we op zoek naar een wisselkantoor (we hadden nog zo’n ¥1800 over van ons Tibet avontuur). De tijd begon al aardig te dringen, dus toen we ons geld hadden gewisseld was het snel door naar de security check en de douane.
Tegen de tijd dat we hierdoor waren was het al ruim 9 uur geweest en renden we snel de Starbucks in om onze laatste ¥100 (die we bewaard hadden voor ons ontbijt) uit te geven. Eenmaal aangekomen bij de boardinghall bleken ze pas net te beginnen met inchecken en we konden dus nog gewoon rustig onze broodjes opeten.
Het was een rustige vlucht van zo’n 2,5 uur. We kregen nog een aantal keer wat te drinken en een maaltijd, dat was meer dan we hadden verwacht op een budget vlucht. We luisterden naar (eindelijk) Engelstalige muziek en maakten wat foto’s van Mount Everest en de Himalaya’s.
We hadden van tevoren gelezen dat de aankomst in Kathmandu een grote chaos zou zijn, dat ingecheckte bagage geopend zou worden en spullen gestolen werd door het personeel, dat het verkrijgen van een visum extreem lang zou duren en dat je buiten besprongen zou worden door taxi chauffeurs. Nou, niets bleek minder waar.
Onze tassen kwamen netjes via de bagageband naar ons toe, het regelen van een visa duurde een kwartiertje en eenmaal buiten waren er bijna geen taxichauffeurs te bekennen. Dit bleek allemaal te komen door het brandstoftekort; veel vliegtuigmaatschappijen vliegen niet naar Nepal en officiële taximaatschappijen rijden niet meer.
Wij hadden gelezen voor 5 dollar een ritje naar het hotel te kunnen krijgen, maar dit is ondanks onze super onderhandeltechnieken (weglopen) niet gelukt, want bijna geen ritjes. Voor iets meer geld zijn we uiteindelijk netjes met de jeep voor het hotel afgezet en kregen we in het Engels nog wat meer informatie over Kathmandu en werd verteld: waar we nu over de weg sjeesden zou normaal gesproken en dikke file staan.
Nadat we hadden ingecheckt bij Friendly Home Hotel werden we naar onze kamer begeleidt: een nette kamer met tweepersoonsbed, eigen badkamer en een balkonnetje. Het was inmiddels een uurtje of 12 en de zon scheen fel; de temperatuur ligt hier stukken hoger dan in China en dat is wel even wennen. Ook zijn we 2 uur en 15 minuten terug in de tijd gegaan.
We liepen wat door de toeristische straatjes van Tamel, haalden wat boodschapjes en ’s avonds aten we Indiase curry met zelfgemaakte naan; lekkerr!