Om kwart voor 6 ging de wekker. Na een snel ontbijt, kwam onze gids van de dag (Mohan) ons al ophalen voor de wandeling richting het park. Het was een klein half uurtje lopen door het platteland terwijl we de zon zagen opkomen.
De jungle van Bardia is 980km2 groot, bosrijk en heeft veel hoog gras. Door het hoge gras en de beschutting van de bomen, kan het zo zijn dat er een tijger of neushoorn op 3 meter afstand zit en je die helemaal niet ziet. We liepen daarom vooral naar verschillende uitkijkposten aan het water en zaten daar te wachten totdat er dieren zouden komen. Dit is heel anders dan de safari’s die we in Afrika hebben gedaan, waar je op de oppervlakte dieren ziet die wel 500m verderop staan.
Het rustig wachten op de dieren was even wennen, maar met de stijgende temperatuur waren we toch wel blij dat we niet constant aan het lopen waren. De eerste paar uren in het park zagen we veel vogels, insecten en een hertje dat zich had verscholen in een bijgebouw bij de ingang van het park. Ook zagen we onze neven, de aapjes, en een krokodil die op zat te warmen in de zon.
Na de lunch zaten we, na een stevige wandeling, uit te buiken onder een boom toen een guide riep: RHINOO! Iedereen (we zaten met een groepje van 9) was meteen in opperste staat van paraatheid. De neushoorn zat een stuk van ons af en liep achter een helling. Tijd voor een achtervolging…
Met 3 guides en één andere toerist zetten we de achtervolging in. Zo snel als we konden liepen we door het bos langs het water richting de neushoorn. Om nog dichterbij te komen moesten we door het water. Chris trok zijn schoenen uit, Mars sprong op zijn rug en zo gingen we het water over. Aan de andere konden we nog een paar foto’s nemen voordat de neushoorn in het gras verdween.
De rest van de middag zagen we nog meer vogels, aapjes, spinnen en bloedzuigers. De bloedzuigers wisten zich zelfs onder onze kleding te wurmen en deden zich maar al te graag tegoed aan onze benen. De witte sokken van Mars kleurden helemaal rood, waardoor het een enorme wond leek, gelukkig voelde je er weinig van.
Tegen het einde van de middag liepen we weer richting de uitgang van het park. De zon gaat hier om half 6 onder en voor die tijd moet je het park uit zijn. Bij de uitgang zit ook een krokodillencentrum waar we nog even wat extra krokodillen, schildpadden, olifanten en één neushoorn konden bezichtigen.
Net voordat het helemaal donker was arriveerden we weer in de Homestay, waar na een verfrissende douche, de roti met kip en pittige groenten voor ons klaarstond.
De jungle van Bardia is 980km2 groot, bosrijk en heeft veel hoog gras. Door het hoge gras en de beschutting van de bomen, kan het zo zijn dat er een tijger of neushoorn op 3 meter afstand zit en je die helemaal niet ziet. We liepen daarom vooral naar verschillende uitkijkposten aan het water en zaten daar te wachten totdat er dieren zouden komen. Dit is heel anders dan de safari’s die we in Afrika hebben gedaan, waar je op de oppervlakte dieren ziet die wel 500m verderop staan.
Het rustig wachten op de dieren was even wennen, maar met de stijgende temperatuur waren we toch wel blij dat we niet constant aan het lopen waren. De eerste paar uren in het park zagen we veel vogels, insecten en een hertje dat zich had verscholen in een bijgebouw bij de ingang van het park. Ook zagen we onze neven, de aapjes, en een krokodil die op zat te warmen in de zon.
Na de lunch zaten we, na een stevige wandeling, uit te buiken onder een boom toen een guide riep: RHINOO! Iedereen (we zaten met een groepje van 9) was meteen in opperste staat van paraatheid. De neushoorn zat een stuk van ons af en liep achter een helling. Tijd voor een achtervolging…
Met 3 guides en één andere toerist zetten we de achtervolging in. Zo snel als we konden liepen we door het bos langs het water richting de neushoorn. Om nog dichterbij te komen moesten we door het water. Chris trok zijn schoenen uit, Mars sprong op zijn rug en zo gingen we het water over. Aan de andere konden we nog een paar foto’s nemen voordat de neushoorn in het gras verdween.
De rest van de middag zagen we nog meer vogels, aapjes, spinnen en bloedzuigers. De bloedzuigers wisten zich zelfs onder onze kleding te wurmen en deden zich maar al te graag tegoed aan onze benen. De witte sokken van Mars kleurden helemaal rood, waardoor het een enorme wond leek, gelukkig voelde je er weinig van.
Tegen het einde van de middag liepen we weer richting de uitgang van het park. De zon gaat hier om half 6 onder en voor die tijd moet je het park uit zijn. Bij de uitgang zit ook een krokodillencentrum waar we nog even wat extra krokodillen, schildpadden, olifanten en één neushoorn konden bezichtigen.
Net voordat het helemaal donker was arriveerden we weer in de Homestay, waar na een verfrissende douche, de roti met kip en pittige groenten voor ons klaarstond.