Voordat we naar Myanmar konden vliegen moeten we eerst Thailand nog uit. Dit bleek iets lastiger dan gedacht want op de één of andere manier was bij binnenkomst in Thailand het visum van Chris over het hoofd gezien en kreeg hij een stempel met de gebruikelijke 15 dagen toegang (over land) en niet de 60 dagen zoals aangevraagd. Toen niet opgevallen en daarna niets meer aan gedaan, maar nu stonden we dan bij de douane. De uitleg dat dit een foutje was leek niet voldoende en al snel ging het rode lampje branden en kwam er een andere officier aan die vroeg of we mee konden lopen. Vervolgens moesten we in een kamertje wachten bij een andere super chagrijnige officier. Gelukkig kregen we even later goed nieuws; het visum was gecontroleerd in het systeem en geldig bevonden. Jeeh, even het zweet van Chris zijn gezicht vegen en snel richting het vliegtuig!
Om vijf uur lokale tijd kwamen we aan op het vliegveld van Yangon. Voor een Birmees visum hadden we drie zaken nodig: een Nederlands bewijs dat we voldoen aan de eisen (a la €70,- pp), een bewijs van voldoende financiële middelen en een retourticket. Dit laatste hebben we nog niet geboekt en we hebben dus maar een nepvliegticket in elkaar geknutseld. Gelukkig vroegen ze bij de douane nergens naar en binnen een half uurtje liepen we alweer met onze tassen naar buiten.
Meteen maar geld pinnen. Dit was even spannend, want we hadden zoveel verschillende verhalen gelezen dat we niet meer wisten wat nu waar was. Aangeraden word om zoveel mogelijk dollars mee te nemen want pinautomaten zijn schaars (of werken niet) en toeristische accommodaties en dergelijke worden in dollars geprijsd (en betaald). Het bleek inderdaad niet zo gemakkelijk geld uit de muur te halen, na een aantal keren proberen lukte het uiteindelijk wel met de creditcard, maar dit is natuurlijk niet ideaal. Hopelijk volgende keer beter!
Daarna liepen we door naar buiten. Hier kregen we even het idee weer aangekomen te zijn in Nepal. We werden opgewacht door vriendelijke taxichauffeurs die allemaal samen leken te werken en al snel waren we onderweg naar het hostel. Het bleek een aardig ritje te zijn en we hebben dan ook al veel van de stad gezien. Onderweg viel het al wel meteen op dat de Westerse cultuur hier nog niet zo is doorgedrongen dan in de buurlanden. Zo zien we veel mannen in een soort rok/omslagdoek en vrouwen met een soort klei op het gezicht. Na ruim een uur rijden checkten we in bij het hostel.
Accommodaties in Myanmar zijn erg duur en we betalen hier dan ook het dubbele vergeleken met Thailand, maar… dan krijgen we in plaats van een mooie privékamer ook nog eens een bedje in een dorm! Het is inmiddels al weer 4 maanden geleden dat we in een dorm geslapen hebben en het is dus ook wel weer even wennen. Na het inchecken gaan we dan ook eerst even lekker een hapje eten. We lopen een rondje door de wijk en komen uiteindelijk uit bij een druk bezocht restaurantje. We bestellen nasi, gemberkip, groentjes met mais en patatjes; het smaakt allemaal erg lekker. Hier ontdekken we ook al meteen een nieuw gebruik in Myanmar. Indien men de attentie van iemand wil trekken, bijvoorbeeld om te bestellen, dan maken ze een soort smak/zoen geluid (zoals Tarkan, alleen dan zonder het gezang; Youtube)… Hmm, gaan wij dit ook nog proberen?