Vannacht heeft het een beetje gestormd hier op de Darjay Gompa. We voelden het huisje trillen en de bliksemschichten verlichtten onze kamer. Toch hebben we nog aardig kunnen slapen en tegen 8 uur besloten we uit bed te gaan. De monniken leken nog te slapen; voorlopig dus geen ontbijt. We aten maar wat van onze voorraad crackers en biscuitjes en liepen een stukje rond het grasland en op weg naar het klooster.
Eenmaal bij het klooster aangekomen was het ook nog rustig, de monniken waren nog aan het studeren met grote boeken. Tegen 10 uur begon de discussie waarbij ze, zoals we al eerder hadden gezien, elkaar met handklappen en luide toevoegingen probeerden te overtuigen. We mochten helaas geen foto’s nemen van de tempel (hier zagen we natuurlijk de mooiste beelden ;)). Toen we tegen 11 uur terugkwamen bij ons verblijf werden we dan toch uitgenodigd voor ontbijt. We kregen een apart soort van zacht deeg aangereikt om te proberen: dit smaakte niet erg lekker en dat was op onze gezichten te zien. We kregen toen dus maar weer een kom noedels.
Na het eten wou Chris weer even een dutje doen; hij voelde zich nog steeds zwakjes. Mars ging maar een boekje lezen & toen Chris een paar uur later ontwaakte en het zonnetje lekker scheen liepen we naar de hotsprings. Aangekomen, zagen we dat we niet de enigste waren met dit idee.
Een grote groep monniken en andere mannen waren zich al aan het verfrissen, het merendeel naakt. Ook zagen we dat er geen vrouwen in het diepe deel van de hotspring zaten. Na kort overleg besloten we er toch voor te gaan (want al een tijdje geen douche tot onze beschikking gehad), Chris in zijn zwembroek en Mars in haar bikini ging het water in om lekker te zwemmen. Het was inderdaad goed warm.
In tegenstelling tot Kangding stonk het hier niet naar zwavel en hadden we een prachtig uitzicht van de bergen met besneeuwde toppen om ons heen. Wat mensen hier wel deden was het wassen van hun kleren, haren en lichaam met sop. Gelukkig merk je hier weinig van want de hotspring is zeer “actief” en het water blijft helder. Toen het donker begon te worden besloten we maar weer richting ons verblijf te lopen.
Het was inmiddels erg afgekoeld en we moesten ons snel omkleden. Met blauwe vingers liepen we in hoog tempo terug. Gelukkig stonden de monniken ons al op te wachten met een lekkere kom warme noedels en konden we ons snel bij de warmtebron verscharen om weer op te warmen.
Eenmaal bij het klooster aangekomen was het ook nog rustig, de monniken waren nog aan het studeren met grote boeken. Tegen 10 uur begon de discussie waarbij ze, zoals we al eerder hadden gezien, elkaar met handklappen en luide toevoegingen probeerden te overtuigen. We mochten helaas geen foto’s nemen van de tempel (hier zagen we natuurlijk de mooiste beelden ;)). Toen we tegen 11 uur terugkwamen bij ons verblijf werden we dan toch uitgenodigd voor ontbijt. We kregen een apart soort van zacht deeg aangereikt om te proberen: dit smaakte niet erg lekker en dat was op onze gezichten te zien. We kregen toen dus maar weer een kom noedels.
Na het eten wou Chris weer even een dutje doen; hij voelde zich nog steeds zwakjes. Mars ging maar een boekje lezen & toen Chris een paar uur later ontwaakte en het zonnetje lekker scheen liepen we naar de hotsprings. Aangekomen, zagen we dat we niet de enigste waren met dit idee.
Een grote groep monniken en andere mannen waren zich al aan het verfrissen, het merendeel naakt. Ook zagen we dat er geen vrouwen in het diepe deel van de hotspring zaten. Na kort overleg besloten we er toch voor te gaan (want al een tijdje geen douche tot onze beschikking gehad), Chris in zijn zwembroek en Mars in haar bikini ging het water in om lekker te zwemmen. Het was inderdaad goed warm.
In tegenstelling tot Kangding stonk het hier niet naar zwavel en hadden we een prachtig uitzicht van de bergen met besneeuwde toppen om ons heen. Wat mensen hier wel deden was het wassen van hun kleren, haren en lichaam met sop. Gelukkig merk je hier weinig van want de hotspring is zeer “actief” en het water blijft helder. Toen het donker begon te worden besloten we maar weer richting ons verblijf te lopen.
Het was inmiddels erg afgekoeld en we moesten ons snel omkleden. Met blauwe vingers liepen we in hoog tempo terug. Gelukkig stonden de monniken ons al op te wachten met een lekkere kom warme noedels en konden we ons snel bij de warmtebron verscharen om weer op te warmen.