Dag 1 van ons avontuur door de wat afgelegen delen van China. We stonden al vroeg op om de metro te pakken naar het busstation voor verre bestemmingen. Zoals altijd moesten we met onze tassen door de security en worden deze gescand. Dit keer moest Mars haar hele tas overhoop halen op zoek naar een gevaarlijke stof: dit bleek deodorant te zijn (schijnbaar is het verboden om lekker te ruiken, gnmpf).
Eenmaal aangekomen op het busstation kochten we 2 tickets richting Kangding en moesten we een uurtje wachten. Hier realiseerde Chris zich opeens dat hij zijn nieuwe fleece niet had ingepakt en dus alweer was verloren. Oeps.
De reis naar Kangding was lang, bij vlagen hobbelig en zo nu en dan gevaarlijk. De reis duurde uiteindelijk zo’n 9 uur. De eerste 4 uur reden we over de snelweg en was redelijk saai. Tot we bij een controlepost aankwamen. Hier bleek dat de chauffeur niet de juiste papieren had en dus moesten we met z’n allen wachten (Mars kwam hier terecht bij de meest ranzige toiletten ooit). Dit duurde zo’n 30 minuten en toen was het probleem opgelost (vraag ons niet hoe).
Het tweede deel van de reis gingen we van de snelweg de binnenwegen op. Deze wegen waren voor een groot deel gewoon prima, maar zo nu en dan lag er een flinke rots op de weg, was de weg opgebroken of een deel van de weg door een rivier weggespoeld. Deze weg word door iedereen gebruikt. Van tractoren, tot tankwagens, vrachtwagens en scooters. Dit betekent flink veel inhaalmanoeuvres en nog meer getoeter en geflits met het grote licht over de kronkelwegen.
We waren dan ook blij dat er tussendoor ook nog even een lunchpauze was waar we voor ¥20 (€2,80) een dienblad met eten konden krijgen en even onze benen konden strekken (Mars kwam hier terecht op de gezamenlijke hurktoiletten, geen deurtjes; gezellig).
Uiteindelijk kwamen we om 19:00u. in Kangding aan en gingen we snel naar ons hostel voor een hapje eten (een heerlijke Yakburger!), een warme douche en een zacht bed.
Eenmaal aangekomen op het busstation kochten we 2 tickets richting Kangding en moesten we een uurtje wachten. Hier realiseerde Chris zich opeens dat hij zijn nieuwe fleece niet had ingepakt en dus alweer was verloren. Oeps.
De reis naar Kangding was lang, bij vlagen hobbelig en zo nu en dan gevaarlijk. De reis duurde uiteindelijk zo’n 9 uur. De eerste 4 uur reden we over de snelweg en was redelijk saai. Tot we bij een controlepost aankwamen. Hier bleek dat de chauffeur niet de juiste papieren had en dus moesten we met z’n allen wachten (Mars kwam hier terecht bij de meest ranzige toiletten ooit). Dit duurde zo’n 30 minuten en toen was het probleem opgelost (vraag ons niet hoe).
Het tweede deel van de reis gingen we van de snelweg de binnenwegen op. Deze wegen waren voor een groot deel gewoon prima, maar zo nu en dan lag er een flinke rots op de weg, was de weg opgebroken of een deel van de weg door een rivier weggespoeld. Deze weg word door iedereen gebruikt. Van tractoren, tot tankwagens, vrachtwagens en scooters. Dit betekent flink veel inhaalmanoeuvres en nog meer getoeter en geflits met het grote licht over de kronkelwegen.
We waren dan ook blij dat er tussendoor ook nog even een lunchpauze was waar we voor ¥20 (€2,80) een dienblad met eten konden krijgen en even onze benen konden strekken (Mars kwam hier terecht op de gezamenlijke hurktoiletten, geen deurtjes; gezellig).
Uiteindelijk kwamen we om 19:00u. in Kangding aan en gingen we snel naar ons hostel voor een hapje eten (een heerlijke Yakburger!), een warme douche en een zacht bed.