In Chengdu hadden we eigenlijk al zin in een relaxdagje, maar hier bleek dat alle spa’s gescheiden zijn voor dames en heren. Dat leek ons niet zo gezellig, dus toen we lazen over de Hot Springs bij Kangding, besloten we dit op te nemen in onze Tibet-reis.
Vanochtend sliepen we lekker uit en na en warm ontbijtje wandelden we (op goed geluk, want ze hebben geen kaarten) naar de Hot Springs. We liepen het stadje van Kangding uit en door een paar kleine dorpjes. Mars dacht dat we lekker in natuurlijke bronnen konden badderen, maar dit bleek niet helemaal zo te zijn. Eenmaal aangekomen bleek het een soort van badhuis te zijn waar het water uit de Hot Springs gebruikt word. Men spreekt hier geen enkel woord Engels en uit de teksten/tekens konden we alleen de prijzen opmaken. We besloten uiteindelijk maar een van de goedkope opties te kiezen, mocht dit dan niets zijn, dan was er nog niet zoveel aan de hand.
We moesten nog een uurtje wachten en toen bleek dat we een piepklein privébadje van 40°C hadden gekozen. Voor ¥20 (€3,-) mochten we hier een uurtje bubbelen. Ondanks dat het niet helemaal de relaxte sfeer had als gehoopt en het er natuurlijk enorm naar zwavel (lees: rotte ei) rook, was het toch wel even lekker & volgens de lokale bevolking geneest het water allerlei gezondheidsklachten..
Tegen het eind van de middag kwamen we weer terug in het hostel en besloten hier te blijven om een boekje te lezen en “te wennen aan de hoogte”. Tot zover merken we hier nog niet zoveel van. Morgen stijgen we weer ruim 1000 meter op weg naar Tagong.
Vanochtend sliepen we lekker uit en na en warm ontbijtje wandelden we (op goed geluk, want ze hebben geen kaarten) naar de Hot Springs. We liepen het stadje van Kangding uit en door een paar kleine dorpjes. Mars dacht dat we lekker in natuurlijke bronnen konden badderen, maar dit bleek niet helemaal zo te zijn. Eenmaal aangekomen bleek het een soort van badhuis te zijn waar het water uit de Hot Springs gebruikt word. Men spreekt hier geen enkel woord Engels en uit de teksten/tekens konden we alleen de prijzen opmaken. We besloten uiteindelijk maar een van de goedkope opties te kiezen, mocht dit dan niets zijn, dan was er nog niet zoveel aan de hand.
We moesten nog een uurtje wachten en toen bleek dat we een piepklein privébadje van 40°C hadden gekozen. Voor ¥20 (€3,-) mochten we hier een uurtje bubbelen. Ondanks dat het niet helemaal de relaxte sfeer had als gehoopt en het er natuurlijk enorm naar zwavel (lees: rotte ei) rook, was het toch wel even lekker & volgens de lokale bevolking geneest het water allerlei gezondheidsklachten..
Tegen het eind van de middag kwamen we weer terug in het hostel en besloten hier te blijven om een boekje te lezen en “te wennen aan de hoogte”. Tot zover merken we hier nog niet zoveel van. Morgen stijgen we weer ruim 1000 meter op weg naar Tagong.