Na een ontspannen verblijf in Bardia, was de reis naar India even afzien..
Zondag zaten we al om half 6 aan het ontbijtom op tijd de bus richting de Indiase grens te nemen. We werden met de motor bij het busstation afgezet en daar kon het wachten beginnen; de bus was vertraagd. Uiteindelijk kwam de bustegen half 10 aanrijden en konden we vertrekken. Gelukkig had Budhivooruit gebeld en zaten we lekker voorin de Nepalese Bollywood-bus (lees: rood/oranje/blauw interieur en keihardemuziek).
Tegen vijf uur kwamen we aan in Butwal, het plaatsje voor onze overnachting. Normaal boeken we al van tevoren een hotel, maar de sites die we daarvoor gebruiken kennen dit stadje niet. We liepen zo’n 100 meter naar het eerste hotel en dit bleek meteen een goede keuze te zijn, binnen een minuutje hadden we onze kamer voor de nacht.
De volgende ochtendging de wekker weerom half 6 en om 6 uur zaten we in de bus richting de grens. De bus stopte elke vijf minuten om steeds meer en meer mensen naar binnen te proppen en uiteindelijk kwamen we pas tegen half 8 aan bij de grens.
De grensovergang ging erg makkelijk. Eerst een exit stempel halen bij de Nepalese douane en daarna een entry stempel bij de Indiase douane. Om 8 uur waren we India al binnen gewandeld. Nog even geld omwisselen en we konden meteen instappen in een directe bus naar Varanasi.
Dit bleek een lange, lange reis te zijn. De bus hobbelde en bobbelde uren en uren over de slechte wegen. De temperatuur steeg tot zo’n 35°C en we hadden nauwelijks een toiletstop. Met drie druppeltjes water en wat snacks gingen we door de dag. Om 8 uur ’s avonds kwamen we aan in Varanasi.
Hier kwamen de taxichauffeurs en riksja’s al op ons afstormen en na een korte onderhandeling werden we in een autoriksja (tuk tuk) naar het hotel gebracht. De chauffeur wist niet waar het hotel zat en vroeg aan iedereen de weg. Uiteindelijk zette hij ons dicht in de buurt van het hotel af, maar kon niet verder met de autoriksja. Nou wij zoeken en zoeken naar dat hotel, ondertussen door iedereen lastig gevallen die wel een beter hotel wist. Toen kwam dezelfde chauffeurweer aanrijden, hij zou verder voor ons zoeken. Nadat we weer een stuk hadden gereden en bij iedereen navragen zette hij ons netjes voor de deur af en gaven wij hem wat extra geld.
In het hotel wachtte een vriendelijke man ons op en hij vertelde dat alle toeristen een rondje Varanasi krijgen voordat ze bij het juiste hotel worden afgezet. Hij was wel onder de indruk dat we zo’n lage prijs hadden afgesproken. Na het praatje liet hij onze kamer zien en deze zag er beter uit dan op de foto’s, dus helemaal top. Nog even een hapje eten op de hoek, waar Chris natuurlijk weer veel te veel bestelde en daarna doken we doodmoe ons bedje in.
Zondag zaten we al om half 6 aan het ontbijtom op tijd de bus richting de Indiase grens te nemen. We werden met de motor bij het busstation afgezet en daar kon het wachten beginnen; de bus was vertraagd. Uiteindelijk kwam de bustegen half 10 aanrijden en konden we vertrekken. Gelukkig had Budhivooruit gebeld en zaten we lekker voorin de Nepalese Bollywood-bus (lees: rood/oranje/blauw interieur en keihardemuziek).
Tegen vijf uur kwamen we aan in Butwal, het plaatsje voor onze overnachting. Normaal boeken we al van tevoren een hotel, maar de sites die we daarvoor gebruiken kennen dit stadje niet. We liepen zo’n 100 meter naar het eerste hotel en dit bleek meteen een goede keuze te zijn, binnen een minuutje hadden we onze kamer voor de nacht.
De volgende ochtendging de wekker weerom half 6 en om 6 uur zaten we in de bus richting de grens. De bus stopte elke vijf minuten om steeds meer en meer mensen naar binnen te proppen en uiteindelijk kwamen we pas tegen half 8 aan bij de grens.
De grensovergang ging erg makkelijk. Eerst een exit stempel halen bij de Nepalese douane en daarna een entry stempel bij de Indiase douane. Om 8 uur waren we India al binnen gewandeld. Nog even geld omwisselen en we konden meteen instappen in een directe bus naar Varanasi.
Dit bleek een lange, lange reis te zijn. De bus hobbelde en bobbelde uren en uren over de slechte wegen. De temperatuur steeg tot zo’n 35°C en we hadden nauwelijks een toiletstop. Met drie druppeltjes water en wat snacks gingen we door de dag. Om 8 uur ’s avonds kwamen we aan in Varanasi.
Hier kwamen de taxichauffeurs en riksja’s al op ons afstormen en na een korte onderhandeling werden we in een autoriksja (tuk tuk) naar het hotel gebracht. De chauffeur wist niet waar het hotel zat en vroeg aan iedereen de weg. Uiteindelijk zette hij ons dicht in de buurt van het hotel af, maar kon niet verder met de autoriksja. Nou wij zoeken en zoeken naar dat hotel, ondertussen door iedereen lastig gevallen die wel een beter hotel wist. Toen kwam dezelfde chauffeurweer aanrijden, hij zou verder voor ons zoeken. Nadat we weer een stuk hadden gereden en bij iedereen navragen zette hij ons netjes voor de deur af en gaven wij hem wat extra geld.
In het hotel wachtte een vriendelijke man ons op en hij vertelde dat alle toeristen een rondje Varanasi krijgen voordat ze bij het juiste hotel worden afgezet. Hij was wel onder de indruk dat we zo’n lage prijs hadden afgesproken. Na het praatje liet hij onze kamer zien en deze zag er beter uit dan op de foto’s, dus helemaal top. Nog even een hapje eten op de hoek, waar Chris natuurlijk weer veel te veel bestelde en daarna doken we doodmoe ons bedje in.
| |