Na een bordje havermout en het inpakken van onze spullen was het tijd om ons appartementje gedag te zeggen en tijd voor het volgende avontuur; Paraguay.
Na een klein stukje lopen kwamen we met onze tassen aan bij de bushalte. Het was aardig druk bij de bushalte en in de bus was het niet anders, dus moesten we staan. Gelukkig konden we wel onze tassen afdoen.
Na een kwartiertje kwamen bij de Argentijnse douane aan. Hier moest iedereen uitstappen om een stempeltje te krijgen of de ID-kaart te laten scannen. Dit ging heel vlotjes, tot wij aan de beurt waren...
Ons nieuwe paspoort heeft namelijk geen entry stempel. En zelfs met het proces verbaal van de diefstal, duurde het 25 minuten voordat ze ons erdoor lieten. De bus was natuurlijk alweer doorgereden en dus moesten we op de volgende bus wachten.
Nu kwamen er vele bussen naar Brazilië langs, maar de rechtstreekse bus naar Paraguay kwam maar niet.... Net toen de bus dan wel kwam zat Mars op het toilet (niet grappig). Nouja, na twee uur op de grens wachten, konden we dan toch de bus instappen.
Na 20 minuten in Brazilië kwamen we aan bij de Paraguayaanse douane. Hier reed de bus zo doorheen! Tja, dat blijkt hier dus zomaar te kunnen. Helaas was dat voor ons geen optie en moesten we toen de bus stopte teruglopen om ons stempeltje te halen.
Toen dat allemaal was geregeld liepen we naar ons hostel, deden wat boodschapjes en aten een lekker sundae-ijsje in de zon!
Zondag
Vandaag was de dag van de arbeid. Dit betekend dat alles dicht is. Winkels, bezienswaardigheden en de supermarkt. Dus zat er niets anders op dan tv kijken, boekje lezen en een beetje surfen op de mobiel.
Gelukkig waren er wel wat restaurantjes open en gingen we een heerlijk hapje eten bij een wat beter restaurantje in de buurt.
Maandag
Vandaag was het tijd om het openbaar vervoer van Paraguay te verkennen. We moesten namelijk met de bus van ons hotel naar de tweede grootste dam ter wereld. Er was ons verteld welke bus we moesten hebben, maar toen we eenmaal langs de weg stonden was het toch niet zo makkelijk als gehoopt. De bussen reden namelijk erg snel voorbij en sommige bussen hadden niet eens een nummer...
Na 20 minuten wachten begon de moed ons een beetje in de schoenen te zakken.. Toen uit het niets een bus lang reed, op de rem trapte en een jongen de bus uit sprong en wild naar ons gebaarde en riep 'itaipu itaipu' (de naam van de dam). We waren dan ook nog maar half ingestapt toen de bus met een schok weer in beweging kwam.
Toen we in de buurt van de dam waren stapten we uit en liepen we het laatste stukje...de verkeerde kant op. Om de dam te bezoeken moet je niet bij de dam zijn, maar bij het bezoekerscentrum, 1,5km terug. Toen we uiteindelijk aankwamen kregen we eerst een Spaans filmpje te zien met informatie over de dam, voordat we met een groepje mensen naar de dam werden gereden.
Waarschijnlijk kan de zus van Chris je piekfijn uitleggen wat zo'n dam uniek maakt maar voor ons non-civiele bleef het vooral bij: 'wow, wat inmens' en 'dus dit ding wekt 80% van de Paraguayaanse stroom op?! En 50% gaat naar Brazilie?!'. Oke, dat was vooral Chris, Mars was niet zo onder de indruk.
Na ons bezoekje aan de dam gingen we het centrum van Ciudad del Este in. Hier zou je namelijk goedkoop electronica kunnen scoren, en sinds wij nogal light zijn met electronica, besloten we maar een blikje wagen. Over aanbod kan je hier niet klagen, winkel op winkel met electronica. Van laptops en camera's tot mixpanelen en electrisch speelgoed. Winkel na winkel, mall na mall. We hebben uren rondgewandeld en gekeken, maar uiteindelijk besloten om toch niets te halen. Het is namelijk niet goedkoper dan in Nederland, we hebben het niet echt nodig en over garanties nog maar te zwijgen.