Om half vijf ging de wekker, snel wakker worden, laatste spulletjes pakken, betalen en om vijf uur zaten we achterop twee motoren naar het busstation.
Toen we aankwamen stond de bus er al en waren een aantal mensen druk bezig met het inladen van dozen. Wij liepen snel richting het office-bureau om onze gereserveerde kaartjes op te halen. Omdat er meer dozen dan mensen met de bus gingen werden de laatste drie rijen met stoelen voor tassen gebruikt; ook onze tassen werden daar neergelegd.
Iets later dan gepland waren we onderweg richting onze eerste stop; het ontbijt. Om een uur of half 8 stopte de bus bij een klein restaurantje, hier leverden we de bonnetjes die wij bij het office-bureau hadden gekregen in, en konden we onze maaltijd kiezen. Chris nam rijst met varken en Mars rijst met vis gebakken in karamelsaus. Hierna reden we door tot de grens.
Bij de grens moesten wij, als enige blanke toeristen in de bus, mee naar het immigratiekantoor. Voor de andere passagiers nam de buschauffeur de paspoorten mee het kantoor in. Wij moesten een formulier invullen en onze pasfoto’s geven (al gebruikt men deze nooit op het visum?). De douanebeambte vroeg $35 p.p. voor het visum, iets meer dan de werkelijke prijs. Toch maar betalen, want ja, zij bepalen wel of je het land in komt. Eenmaal weer in de bus reden we in één stuk door naar Phnom Penh.
Omdat we wat verder van ons Guesthouse aankwamen, besloten we maar een TukTuk te nemen.
We gaven aan geen lokaal geld te hebben en dat we onderweg dus even bij een pinautomaat moesten stoppen. Toen hij zei dat we geen lokaal geld konden pinnen schrokken we een beetje, en wat nu dan? Gelukkig legde hij uit dat je met buitenlandse passen alleen dollars kunt pinnen en dat één dollar 4000 Riel is.
Nadat we waren afgezet en ingecheckt bij het Guesthouse gingen we nog even de stad in. Eerst langs een visumbureau voor een “60 dagen Thailand visum”, daarna nog wat rond gelopen en een hapje gegeten. Het eten koste $11, we betaalden met $20 en kregen terug: 1 x $5, 1 x $1, 1 x ៛5000, 1 x ៛1000 en 3 x ៛2000. Pff, wel wat gereken na een paar biertjes ;).
Toen we aankwamen stond de bus er al en waren een aantal mensen druk bezig met het inladen van dozen. Wij liepen snel richting het office-bureau om onze gereserveerde kaartjes op te halen. Omdat er meer dozen dan mensen met de bus gingen werden de laatste drie rijen met stoelen voor tassen gebruikt; ook onze tassen werden daar neergelegd.
Iets later dan gepland waren we onderweg richting onze eerste stop; het ontbijt. Om een uur of half 8 stopte de bus bij een klein restaurantje, hier leverden we de bonnetjes die wij bij het office-bureau hadden gekregen in, en konden we onze maaltijd kiezen. Chris nam rijst met varken en Mars rijst met vis gebakken in karamelsaus. Hierna reden we door tot de grens.
Bij de grens moesten wij, als enige blanke toeristen in de bus, mee naar het immigratiekantoor. Voor de andere passagiers nam de buschauffeur de paspoorten mee het kantoor in. Wij moesten een formulier invullen en onze pasfoto’s geven (al gebruikt men deze nooit op het visum?). De douanebeambte vroeg $35 p.p. voor het visum, iets meer dan de werkelijke prijs. Toch maar betalen, want ja, zij bepalen wel of je het land in komt. Eenmaal weer in de bus reden we in één stuk door naar Phnom Penh.
Omdat we wat verder van ons Guesthouse aankwamen, besloten we maar een TukTuk te nemen.
We gaven aan geen lokaal geld te hebben en dat we onderweg dus even bij een pinautomaat moesten stoppen. Toen hij zei dat we geen lokaal geld konden pinnen schrokken we een beetje, en wat nu dan? Gelukkig legde hij uit dat je met buitenlandse passen alleen dollars kunt pinnen en dat één dollar 4000 Riel is.
Nadat we waren afgezet en ingecheckt bij het Guesthouse gingen we nog even de stad in. Eerst langs een visumbureau voor een “60 dagen Thailand visum”, daarna nog wat rond gelopen en een hapje gegeten. Het eten koste $11, we betaalden met $20 en kregen terug: 1 x $5, 1 x $1, 1 x ៛5000, 1 x ៛1000 en 3 x ៛2000. Pff, wel wat gereken na een paar biertjes ;).