Vandaag is het dan zover, tijd voor een heerlijke wijntour. Nouja, de wijntour begint pas om 2 uur, dus we kunnen eerst nog een paar dingetjes doen.
We beginnen met een wandeling naar het busstation om tickets te kopen naar Tupiza, het startpunt van onze tour naar de zoutvlaktes. Daarna nog even gezocht naar nieuwe schoenen voor Chris (helaas niets gevonden). En als laatst een flinke bodem gelegd. Een hele flinke bodem. We besloten namelijk op de lokale markt een hapje te eten & Mars dacht dat de 'sopa de mani' (een pindasoep) een voorgerecht was. Dit bleek niet het geval waardoor we uiteindelijk drie grote borden met eten voor onze neus hadden!
Na het eten liepen we terug naar het hostel om op onze pick-up te wachten. Nog even bevestigen dat we om 14:00u. worden opgehaald... en toen bleek de jongen van de receptie het vergeten te zijn. Whaaaaaa.....
Na een paar telefoontjes was alles opgelost en werden we om 14:00u. opgehaald. Onze eerste stop was wijngaard Campos de Solana. Hier kregen we een uitgebreide rondleiding. Je zou denken dat we alles wel wisten over hoe wijn gemaakt word, maar ze wist ons toch te verrassen met een paar nieuwe weetjes! Daarna probeerden we de Cabarnet Sauvignion met wat kaasjes, worstjes, olijven en andere lekkernijtjes.
Daarna reden we door naar Casa Real, waar ze Singani maken. Singani is de lokale sterke drank, het word gemaakt door van een specifieke en lokale (witte) druif eerst wijn te maken en dit dan tot tweemaal toe te destilleren. Het eindproduct is een sterke drank van zo'n 40%. Proeven deden we eerst als cocktail met een citroentje en ginger ale, daarna ging er een klein glaasje rond met het pure spul. Chris vond het wel wat en kocht een kleine fles.
Na deze stop begon het al aardig gezellig te worden in de auto, van een wat ouder Boliviaans stelletje die ook de tour deden, begon de man met de muziek mee te klappen en zingen. Voordat we naar de laatste wijngaard reden maakten we nog een korte stop bij een canyon. Hier hadden we een prachtig zicht over het hele wijngebied.
De laatste wijnerij is wat ze hier traditioneel noemen. In Bolivia houdt dat in dat ze de druiven met hun (hopelijk net gewassen) voeten fijnstampen voordat ze er wijn van maken. Ook hebben ze een nogal bijzondere manier van proeven. Er is namelijk één glas per wijn en die word rondgegeven. De laatste persoon drink het glas, ongeacht hoeveel er nog in zit, leeg; Chris was de laatste persoon. In totaal hadden we 5 wijntjes geproefd die varieerden van zoet tot heeeeel erg zoet en kwam er nog een singani achteraan.
Zo kwam onze proeverij tot een einde, het was totaal anders dan andere proeverijen die we hebben gedaan en onze guide deed het heel erg leuk. Grappig was dan ook dat toen wij hem 20 bolivianos meer gaven (de prijs was 240/ €32 voor 2 personen) hij het in eerste instantie niet begreep en ons aankeek van, wat moet ik met dit geld?!
's Avonds aten we een lekker hapje aan het hoofdplein van Tarija, met uiteraard, een fles wijn!
We beginnen met een wandeling naar het busstation om tickets te kopen naar Tupiza, het startpunt van onze tour naar de zoutvlaktes. Daarna nog even gezocht naar nieuwe schoenen voor Chris (helaas niets gevonden). En als laatst een flinke bodem gelegd. Een hele flinke bodem. We besloten namelijk op de lokale markt een hapje te eten & Mars dacht dat de 'sopa de mani' (een pindasoep) een voorgerecht was. Dit bleek niet het geval waardoor we uiteindelijk drie grote borden met eten voor onze neus hadden!
Na het eten liepen we terug naar het hostel om op onze pick-up te wachten. Nog even bevestigen dat we om 14:00u. worden opgehaald... en toen bleek de jongen van de receptie het vergeten te zijn. Whaaaaaa.....
Na een paar telefoontjes was alles opgelost en werden we om 14:00u. opgehaald. Onze eerste stop was wijngaard Campos de Solana. Hier kregen we een uitgebreide rondleiding. Je zou denken dat we alles wel wisten over hoe wijn gemaakt word, maar ze wist ons toch te verrassen met een paar nieuwe weetjes! Daarna probeerden we de Cabarnet Sauvignion met wat kaasjes, worstjes, olijven en andere lekkernijtjes.
Daarna reden we door naar Casa Real, waar ze Singani maken. Singani is de lokale sterke drank, het word gemaakt door van een specifieke en lokale (witte) druif eerst wijn te maken en dit dan tot tweemaal toe te destilleren. Het eindproduct is een sterke drank van zo'n 40%. Proeven deden we eerst als cocktail met een citroentje en ginger ale, daarna ging er een klein glaasje rond met het pure spul. Chris vond het wel wat en kocht een kleine fles.
Na deze stop begon het al aardig gezellig te worden in de auto, van een wat ouder Boliviaans stelletje die ook de tour deden, begon de man met de muziek mee te klappen en zingen. Voordat we naar de laatste wijngaard reden maakten we nog een korte stop bij een canyon. Hier hadden we een prachtig zicht over het hele wijngebied.
De laatste wijnerij is wat ze hier traditioneel noemen. In Bolivia houdt dat in dat ze de druiven met hun (hopelijk net gewassen) voeten fijnstampen voordat ze er wijn van maken. Ook hebben ze een nogal bijzondere manier van proeven. Er is namelijk één glas per wijn en die word rondgegeven. De laatste persoon drink het glas, ongeacht hoeveel er nog in zit, leeg; Chris was de laatste persoon. In totaal hadden we 5 wijntjes geproefd die varieerden van zoet tot heeeeel erg zoet en kwam er nog een singani achteraan.
Zo kwam onze proeverij tot een einde, het was totaal anders dan andere proeverijen die we hebben gedaan en onze guide deed het heel erg leuk. Grappig was dan ook dat toen wij hem 20 bolivianos meer gaven (de prijs was 240/ €32 voor 2 personen) hij het in eerste instantie niet begreep en ons aankeek van, wat moet ik met dit geld?!
's Avonds aten we een lekker hapje aan het hoofdplein van Tarija, met uiteraard, een fles wijn!