Onze mijntour begon met shoppen. Omdat de mijnen die we bezochten nog in gebruik zijn is het een vriendelijk gebaar om wat voor de mensen mee te nemen (in ruil voor hun verhaal en foto's). Wat namen we mee? Frisdrank, cocabladeren, 96% alchohol en dynamiet. Ja dynamiet. Nee echt, dynamiet. Dat spul dat boem doet, dynamiet. D-Y-N-A-M-I-E-T. Zoals je zult begrijpen waren we nogal onder de indruk dat we voor €3,- een staaf dynamiet, 3-min lont/ontsteker en een zakje met explosieversterker konden kopen.
Even tussendoor, aan Mars werd nog gevraagd hoe de relatie met haar schoonmoeder was.... Mama, mocht je ooit een kado van Mars krijgen en het rookt... NIET AANNEMEN :) Hahaha
Terug naar de tour. Onze volgende stop was een magazijn, hier trokken we mijnwerkerskleren aan, incl. helm en lamp, en kochten we bandana's tegen de stof. Daarna gingen we door naar een verwerkingsplantage, waar ons werd uitgelegd hoe ze de mineralen zoals zilver, tin, zink etc. uit het steen halen, voordat we doorreden naar de mijn.
Onze tijd in de mijn was avontuurlijk en zeker niet voor mensen die bang aangelegd zijn. Hieronder de redenen waarom:
- De mijn is actief (inclusief dynamiet explosies op de achtergrond)
- We moesten plat op onze buik door stukken heen kruipen
- We liepen langs 30m afgronden
- Af en toe werd je bijna overreden door karren (zie foto's)
- De mijn zit meer dan 4000m boven zeeniveau (kan iemand zuurstoftekort zeggen)
- Er waren stukken waar Mars op Chris z'n been moest staan omdat ze anders niet omhoog kon klimmen
En oja, het is een mijn, met alle gevaren vandien. Het zal je misschien verrassen maar het was erg bijzonder, misschien wel zo bijzonder als de zoutvlakte! We zagen echte mijnwerkers aan het werk en kregen erg veel te horen over de geschiedenis van de mijn. Welke mineralen ze delven, wat mijnwerkers verdienen (meer dan meeste mensen in Bolivia, maar ze worden vaak niet ouder dan 50) en dat er zo'n 8 miljoen mensen zijn gestorven in en door het werken in de mijn.
Het was voor ons een echte eye-opener. Iets dat we niet snel zullen vergeten en we waren dan ook echt opgelicht dat we na 2 uur weer buiten in de frisse lucht stonden.
Slecht nieuws: we krijgen de foto´s niet van de camera op de pc / het blog